Ontdekkingen aan de kust

Zondag is een rustige dag in de stad. Zoals in wel meer Zuid-Amerikaanse steden wordt dan een deel van de grote wegen afgezet zodat mensen daar kunnen fietsen, joggen en rolschaatsen. Ik kwam het appartementencomplex uit en trof een aangename sfeer op straat met al die relaxende mensen.

Heike en ik gingen met de metro naar de westkant van de stad, naar één van de busstations. Heike had een ticket geboekt voor de busreis naar Viña Del Mar, een plaats aan de westkust op ongeveer twee uur rijden. Het was een heerlijke luxe touringcar, van alle gemakken voorzien. Dit is voor veel Chilenen dé manier om grote afstanden te overbruggen - en de afstanden zijn groot in dit land met een lengte van meer dan 4000 kilometer.

In Santiago is alles nog kurkdroog. Je ziet het direct: alle bomen en perkjes die niet bewaterd worden zijn een beetje bruin. Of er ligt zelfs kunstgras, zoals bij de pizzeria om de hoek hier. Na een half uur rijden wordt de wereld groener. We passeren een heuvelrug en dan is alles groen.

Viña Del Mar is een tamelijk welvarende kustplaats. Er staan veel appartementengebouwen met mooie palmbomen ervoor. Na een kleine wandeling staan we zomaar oog in oog met de Pacific! De Grote Oceaan, die toch niet groter lijkt dan de Waddenzee - zo beperkt is ons menselijke zicht dan toch wel. De grote oceaanstomers varen betrekkelijk dicht onder de kust. Heike tovert een kaartje tevoorschijn waarop we zien dat het binnen een kilometer al minstens 500 meter diep is. Dat begint al op het strand. Je kunt daar niet meer dan pootjebaden, want de zeebodem loopt steil naar beneden.

We verbazen ons over de grote groep meeuwen die opeens over de rivier naar de zee vliegen. Dan zien we dat ze achternagezeten worden door hele grote vogels, die Heike determineert als Peruaanse pelikanen. Het zijn joekels: Wikipedia zegt dat ze 137-152 cm lang zijn met een spanwijdte van 228 cm!! Ja, ik kan me voorstellen dat die meeuwen bang zijn! De pelikanen verzamelen zich op een soort van nepkasteeltje. Jammer dat ik mijn verrekijker niet mee heb.

Naast die hele grote vogels hebben we ook hele kleine gezien: de kolibrie. Eerst een keer bij de bloemen van een palmboom, daarna bij een struik paradijsvogelplanten. Wel toepasselijk eigenlijk, zo’n lieftallig vogeltje bij een paradijsvogelplant!

Op de terugweg komen we in de file terecht van alle mensen die in het weekend buiten de stad verblijven. Dat was niet erg, we zaten rustig in onze comfortabele stoelen. Het was een mooie dag.