Het is mooi geweest

De weergoden lijken dat ook te zeggen: het is mooi geweest. In San Pedro stak een harde wind op, vandaag in Santiago regent het. Ik kijk uit het raam van mijn budgethotel en zie veel wolken in plaats van bergen. Mijn plan om op deze laatste dag in Santiago naar de heuvel van San Cristobal te gaan valt daarmee weg. Aan het eind van de dag klaart het toch nog op. Volgens mij heeft het gesneeuwd op die bergen: eerder zag ik er niet zoveel sneeuw als nu.

Hier in de stad zie ik vooral de westerse manier van leven. Het verschil met San Pedro is groot. De huizen in San Pedro zijn allemaal laag – de woestijngrond kost natuurlijk zo goed als niets. Wel zijn er overal tralies voor de ramen (net als in de stad overigens: ik dacht eerst dat het niet zo was). De huizen met een erf hebben allemaal schuttingen om het erf heen, voorkant, zijkant en achterkant. De schuttingen zijn van het materiaal dat maar voorhanden is, een welstandscommissie is er niet. Huizen in San Pedro hebben in principe zo’n bruine woestijnkleur. Soms verven mensen het huis op in wit of in een pastelkleur, daar knapt het direct van op.

De meeste gewone huizen hebben geen verwarming. Ook ons appartement niet. Ik heb bewondering gekregen voor de plaatselijke bewoners, hoe zij het altijd maar uithouden in al dat stof en die heftige temperatuurschommelingen. Ik ben blij dat ik die lelijke maar warme sloffen nu kan achterlaten.

De laatste twee dagen in San Pedro zijn we uit eten geweest. Een aantal typisch Chileense gerechten hebben we uitgeprobeerd. De sopaipillas (voorgerecht) waren heel lekker. De andere voorgerechten waren, eh, bijzonder. Hoofdgerechten in Chili zijn met veel vlees, vis of kip, en nauwelijks groente. Dat doet me denken aan Colombia, waar we de grap maakten dat de Colombianen kip als groente beschouwen. De coca-thee “Mate” konden we drinken bij het ontbijt tijdens zo’n tour. Men zegt dat het helpt tegen hoogteziekte. We hebben inderdaad vanaf die dag weinig last meer gehad.

Straks spullen ophalen die Heike niet meer gebruikt. Ik hoop het allemaal in mijn koffers te kunnen proppen. De komende dagen moet ik weer veel geduld oefenen bij de vliegreis – ik heb een goedkoop ticket maar dat betekent een langdurige overstap in Houston. Ik hoop dat het allemaal een beetje volgens plan gaat.