Vallei van de maan

Vandaag hebben we een prachtige tour gemaakt door onder andere de Vallei van de Maan. Voormalige zoutmijnen zagen we, langs een vroegere handelsroute tussen Bolivia en Calama in Chili. Het mijnen van zout was niet zo moeilijk hier: miljoenen jaren geleden was hier een oceaan die drooggevallen is. Al het zout is aan de oppervlakte overgebleven. We hadden het geluk dat het vorige week geregend heeft (ja, héél soms regent het in deze woestijn, Tineke). Daardoor waren de vlaktes niet egaal bruin van het woestijnstof, maar bedekt met veel wit van het zout.

Temperaturen zijn heel wisselend hier. Ik begin nu te begrijpen wat de psalmendichter bedoelt met de zon die overdag kan steken, en de maan ‘s nachts. Overdag is de zon gemeen scherp voor de ogen, bovendien verbrand je heel snel. Zodra de zon onder gegaan is wordt het echt koud. ‘S Nachts daalt de temperatuur tot onder het vriespunt. De bewoners hier zijn gehard, denk ik. Vanavond konden we in het restaurant kiezen of we binnen wilden zitten (met geen raam in de voordeur), of buiten. Ik zal proberen nog wat foto’s te plaatsen. Morgenochtend om 6:15 de wekker voor de tour die om 7:00 begint. Wie heeft dat bedacht! - vroegen Heike en ik elkaar, het is toch vakantie!

De locatie klopt weer niet, maar het programma kent San Pedro de Atacama niet.