Geisers

Vakantie is afzien, ook broer Henk schreef dat onlangs. Vanmorgen moesten we om 4:30 uur klaar staan voor het busje voor de tour naar de geisers. Vóórdat de zon schijnt moet je daar wezen, anders is er maar een klein deel zichtbaar van alle rook en stoom. Laat dat nu net het moment zijn dat het het koudst is. De geisers van El Tatio zijn op 4250 meter hoogte, de gids vertelde ons dat het de afgelopen dagen daar – 22 graden Celsius was. Brrr. We hadden alle kleren aangetrokken die we mee hadden, inclusief thermo-ondergoed. We hadden geluk: het was maar -7 graden. Evengoed vonden wij het koud.

Een bijzonder stukje hoogvlakte, met al die kleine en grote geisers. Omdat het zo hoog is kookt het water al met 80 graden, dus ze zijn minder heet dan de geisers in Yellowstone. Het was lekker warm om door de stoom te lopen, maar je wilt niet te veel van die lucht inademen. Het is vies en ongezond. Op een bepaalde plek is de grond lekker warm, alsof er vloerverwarming is.

De geisers liggen naast de berg El Tatio, bijgenaamd ‘huilende grootvader’. Het silhouet van de berg is als een liggend gezicht, met links het voorhoofd en rechts de kin. De grootvader huilt vanwege de neerslag die over zijn gezicht loopt.

Na het bekijken van de geisers stond er een ontbijt voor ons klaar. “In de zon”, zo was beloofd, “want dan is het veel warmer”. Helaas, we hebben tijdenlang geen wolk gezien, maar vanochtend hebben we in de schaduw van een wolk ontbeten. Op de terugweg waren er weer viscacha’s, flamingo’s, lama’s en Andes-ganzen. Mooi om te zien. “Wat voor palen staan daar op die heuvel tegenover ons?” – vroeg ik de gids. “Dat zijn geen palen, dat zijn cactussen. Die groeien daar van nature. Het plafond van de kerk in San Pedro is gemaakt van het hout van die cactussen.” Dat is dus nog iets om te gaan bekijken. De cactussen zijn nu beschermd, anders hadden de bouwvakkers alle cactussen al omgezaagd.

Zo hebben we vijf mooie tours gedaan in vier dagen. Vermoeiend, maar de enige manier voor ons om hier de omgeving te bekijken. Op die rare hobbelige en bochtige wegen ga je zelf echt niet rijden met je huurauto. Vanmiddag zaten we uit te puffen op ons terrasje bij het appartement. In de schaduw is het te koud, in de zon veel te heet. Dus het grootste deel van het lichaam in de schaduw, en mijn benen in de zon. Ik vond de zon wel branden op mijn spijkerbroek. Wat blijkt: mijn bovenbenen zijn een beetje verbrand, dwars door de broek heen. Al dat insmeren is dus niet voor niets hier.